Honorowi obywatele

ur. w 1917 r. w Moskwie. Mieszkaniec Brwinowa od 1918 r. W 1940 r. zaprzysiężony w Konfederacji Narodu pod ps. „Flawiński”, a później jako członek AK ps. „Wrzos”. Członek Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa. Jego rodzinny dom w Brwinowie stał się głównym lokalem konspiracyjnym Konfederacji, a później AK (dom otrzymał kryptonim „Belweder”), gdzie odbywały się szkolenia obchodzenia się z bronią, skrócony kurs podchorążych piechoty, zebrania organizacyjne i narady.

Honorowy Obywatel Brwinowa od 2007 r.
Odznaczenia: Krzyż Armii Krajowej i Medal Wojska, posiada legitymację Akcji „Burza” wydaną z okazji 50-lecia Powstania Warszawskiego i legitymację Odznaki Weterana Walk o Niepodległość, Złota Odznaka „Za zasługi dla województwa warszawskiego”.
Zmarł 6 kwietnia 2012 r. w Warszawie.

ur. 1894 r., walczył jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. i brał udział w bitwie warszawskiej. W okresie międzywojennym członek i instruktor Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” oraz naczelnik brwinowskiej Ochotniczej Straży Pożarnej.
Honorowy Obywatel Brwinowa od 1994 r. Zmarł 1 lutego 1998 r.

ps. „Szary”, ur. w 1916 r., we wsi Małomierzyce k. Iłży. Legendarny dowódca oddziałów partyzanckich AK na Kielecczyźnie. Wsławiony walką o wolność Polski z okupantem niemieckim oraz sowieckim. Bardzo zasłużony dla lokalnej społeczności.
Podczas wojny obronnej 1939 r. walczył w składzie 12 DP pod Iłżą, a następnie na Lubelszczyźnie.

Po wybuchu wojny sowiecko-niemieckiej trafił do obozu jeńców rosyjskich, skąd udało mu się zbiec. Po powrocie w strony rodzinne podjął działalność konspiracyjną w Związku Walki Zbrojnej. W tym okresie, w 1943 r. wsławił się zdobyciem więzienia niemieckiego w Starachowicach i uwolnieniem ok. 80 ludzi. Następnie walczył jako partyzant w zgrupowaniu AK Jana Piwnika ps. „Ponury”. Dowódca wielu akcji zbrojnych (m.in. stał na czele ataku Samodzielnej Brygady Kieleckiej AK na komunistyczne więzienie w Kielcach w 1945 roku, zakończonego uwolnieniem kilkuset więźniów). Po zakończeniu wojny pozostał w konspiracji, działając w ramach Ruchu Oporu AK, a następnie Delegatury Sił Zbrojnych.

W 1948 r. aresztowany przez UB. Otrzymał cztery wyroki śmierci, zamienione na dożywocie.  Wyszedł na wolność w 1956 r. objęty amnestią. W 1981 r. został wybrany na Przewodniczącego Niezależnego Związku Kombatantów przy NSZZ „Solidarność”. Podczas stanu wojennego został internowany w Białołęce. Przez wiele lat był doradcą kardynała Stefana Wyszyńskiego.

W 1990 r. doprowadził do zjednoczenia ok. 30 organizacji kombatanckich w Światową Federację Polskich Kombatantów i został jej prezesem. W tym samym roku awansowany do stopnia pułkownika przez Prezydenta RP na Uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego. W 2006 roku prezydent RP Lech Kaczyński nadał mu stopień generała brygady.
Odznaczenia: dwukrotnie krzyż Virtuti Militari i Krzyż Walecznych oraz wiele innych.

Honorowy Obywatel Brwinowa od 2005 r.
Zmarł 14 lutego 2008 r.

ur. 3 lipca 1943 r. w Kozłowie Nowym Pierwszym w powiecie sochaczewskim. Od 1971 r. jest mieszkańcem Brwinowa. Ukończył Wydział Mechaniczno-Technologiczny na Politechnice Warszawskiej. W latach 1960-2000 zawodowo był związany ze Zrzeszeniem Przemysłu Ciągnikowego „Ursus”, gdzie był m.in. Głównym Specjalistą i Zastępcą Dyrektora ds. Inwestycji, Szefem Służby Inwestycji Metalurgicznych, prezesem spółki Ursus-Południe. W latach 2000-2009 był kierownikiem Działu Inwestycji Poczty Polskiej, a w latach 2011-2013 – koordynatorem przebudowy Teatru Polskiego w Warszawie.
Pomimo tak odpowiedzialnej pracy zawodowej znalazł czas na pracę społeczną w Brwinowie. Od 1980 r. przez 21 lat pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Rodziców Liceum Ogólnokształcącego w Brwinowie. W latach 1993-1994 był Przewodniczącym Komitetu Budowy nowego budynku liceum w Brwinowie. W 1998 r. został członkiem zarządu gminy odpowiedzialnym za inwestycje szkolne m.in. budowę hali sportowej w Otrębusach i Żółwinie. Koordynował również pracę na rzecz liceum i został koordynatorem zakończenia hali sportowej przy tej szkole. W 2001 r. dostał honorowe wyróżnienie Przyjaciela Szkoły „Sława i Chwała” nadane przez kapitułę Liceum Ogólnokształcącego w Brwinowie.
W latach 2002-2014 był radnym Rady Miejskiej w Brwinowie. W kadencji 2002-2006 pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji Inwestycji i Gospodarki Komunalnej, a w latach 2010-2014 był Przewodniczącymi Komisji Rewizyjnej.
W latach 2014-2015 był przewodniczącym Komitetu Obchodów 150. rocznicy śmierci płk. F. Nowosielskiego, a w 2016 r. - przewodniczącym Komitetu Obchodów 100. rocznicy urodzin W. Kowalskiego. Od 2017 r. jest członkiem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa oraz członkiem Zarządu Oddziału Rejonowego Emerytów, Rencistów i Inwalidów, koło w Brwinowie.
W czasie swojej kariery został odznaczony Złotym i Brązowym Krzyżem Zasługi.
Honorowy Obywatel od 2018 r.

s. „Stokrotka”, ur. w 1925 roku w Brwinowie, w latach 1942–1945 żołnierz Armii Krajowej (Ośrodek „Bąk”). Inicjatorka nadania nazwy ulicy „Armii Krajowej” w Brwinowie i powstania pomnika Armii Krajowej przy ul. Rynek. Członek Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa.

Honorowy Obywatel Brwinowa od 2007 r.
Odznaczenia: Krzyż Armii Krajowej, Odznaka Akcji „Burza”, Złoty Krzyż Zasługi, medal honorowy za zasługi w rozwoju spółdzielczości.
Zmarła 25 lutego 2013 r. w Brwinowie.

ur. 15 lutego 1935 r. w Łachwie w województwie poleskim (obecnie teren Białorusi). Od 1940 r. mieszkała w Brwinowie. W 1951 r. ukończyła Liceum Ogólnokształcące w Milanówku. W 1952 r. rozpoczęła studia na Akademii Medycznej w Warszawie na Wydziale Pediatrii. Pod koniec studiów w 1957 r. udzielała się w harcerstwie, prowadząc kursy instruktorskie oraz drużyny warszawskie, jednocześnie pełniła wolontariat na ul. Działdowskiej. Pracę zawodową rozpoczęła w 1958 r. w przychodniach w Wołominie, Markach i&nbsp:Ursusie. Do rozwiązania ZHP uczestniczyła w harcerstwie jako lekarz, następnie w organizacjach, m.in. Sodalicja Mariańska. Od 1969 r. pracowała w przychodni w Brwinowie przy ul. Powstańców Warszawy, a także jako lekarz szkolny w SP nr 1 w Brwinowie oraz w Zespole Szkół w Pszczelinie.
W 1976 r. doktor Lebecka-Rumianek rozpoczęła pracę w przychodniach kolejowych (m.in. w Brwinowie) oraz w zakładzie leczniczo-opiekuńczym w Brwinowie przy ul. Szkolnej. W tym samym roku jako lekarz rozpoczęła wieloletnią pracę z młodzieżą na letnich obozach harcerskich i zgrupowaniach Hufców Milanówek i Pruszków.
Po przejściu na emeryturę nadal pracowała zawodowo, otwierając jako współwłaściciel prywatną wyspecjalizowaną przychodnię lekarską DAGO. W latach 2001-2015 pracowała jako pediatra w przychodni Alfa w Brwinowie oraz w przychodni Basis w Podkowie Leśnej. W&nbsp:2015 r. doktor Jadwiga Lebecka-Rumianek zakończyła pracę zawodową, mając 80 lat. W ciągu 57 lat pracy doktor Jadwiga Lebecka-Rumianek wychowała trzy pokolenia dzieci w Brwinowie i okolicach. Zmarła 5 lutego 2020 r.
Honorowy Obywatel od 2018 r.

ps. „Kotwicz”, ur. w 1917 r. w Białej Cerkwi. Mieszkaniec Brwinowa od 1929 r. Wieloletni działacz ZHP. Od 1934 r. członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W 1938 r. ukończył skrócony kurs podchorążych w 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej w Cytadeli Warszawskiej.

Z początkiem 1941 r. mianowany przez Komendę Główną Tajnej Armii Polskiej komendantem rejonu (przyjął wówczas pseudonim „Kotwicz”). W lipcu 1942 r. uczestniczył jako osoba ubezpieczająca w brawurowej akcji bojowej uwolnienia żołnierzy Konfederacji Narodu z więzienia Gestapo w Warszawie, przy ul. Daniłowiczowskiej.

Zasługi mjr. Jana Zbigniewa Kawińskiego w walce z hitlerowskim najeźdźcą na terenie Brwinowa i Podokręgu Zachodniego są nie do przecenienia.
Honorowy Obywatel Brwinowa od 2005 r.
Mjr Jan Zbigniew Kawiński ps. „Kotwicz” zmarł 24 kwietnia 2007 r.

ps. „Zośka”, w czasie II wojny światowej pracowała na stanowisku referentki Ewidencji Ludności w Urzędzie Gminy w Podkowie Leśnej. W tym okresie dysponując kopią wykradzionej Niemcom pieczęci, wyrabiała członkom Armii Krajowej dowody osobiste (kenkarty), ratując tym samym wiele osób przed aresztowaniem. Niestrudzony społecznik.

Honorowy Obywatel Brwinowa od 2007 r.
Odznaczenia: Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Partyzancki – odznaka Akcji Burza.

Zmarła 9 marca 2016 r.

ur. 18 lipca 1951 r. w Zakopanem. Od 1955 r. jest mieszkanką Brwinowa. W 1957 r. rozpoczęła naukę w szkole podstawowej przy ul.&nbsp:Żwirowej w Brwinowie. Naukę kontynuowała w Liceum Ogólnokształcącym w Brwinowie. Ukończyła pedagogikę na Uniwersytecie Warszawskim.
W 1977 r. rozpoczęła pracę jako nauczycielka w przedszkolu przy ul. Lilpopa w Brwinowie. Lata 1979-1983 spędziła poza Brwinowem, gdyż mąż podjął pracę w Tułowicach k. Opola. Po powrocie do Brwinowa do czasu przejścia na emeryturę (2006 r.) pracowała jako nauczycielka klasy „0”, a także uczyła języka angielskiego.
Od 1958 r. działała w Związku Harcerstwa Polskiego jako zuch, harcerz, drużynowa, a następnie w latach 80. – szczepowa. Uzyskała stopień harcmistrza, a w latach 1985-1989 była organizatorką i komendantem obozów harcerskich, pełniąc funkcję zastępcy Komendanta Hufca ZHP Brwinów-Podkowa Leśna oraz członka Rady Chorągwi Mazowieckiej. Od 1989 r. przez 8 lat była organizatorką letnich obozów wędrownych.
W latach 1994-2002 była radną Rady Miejskiej w Brwinowie. W tym czasie przewodniczyła również pracom Komisji Kultury, Oświaty, Sportu i Pomocy Społecznej oraz była członkiem Zarządu Miasta. Od 1996 r. działa w Towarzystwie Przyjaciół Brwinowa jako prezes, a&nbsp:przez dwie kadencje była przewodniczącą Sądu Koleżeńskiego Towarzystwa.
Honorowy Obywatel od 2018 r.

Ur. 18.03.1925 r. historyk, dr nauk prawnych, badacz historii II wojny światowej, posiada stopień majora. W latach okupacji działał w Armii Krajowej, m.in. jako dowódca plutonu wywiadowczego. Zasłużył się dla gminy Brwinów upamiętnieniem tutejszego środowiska AK „Bąk”. Jest autorem monografii „Konspiracja i walka kompanii "Brzezinka" (obwód "Bażant", środowisko "Bąk")”. Książka ta jest cennym źródłem informacji o bitwie pod Brwinowem i konspiracji na terenie gminy Brwinów. Opisuje ona wydarzenia z punktu widzenia naocznego świadka i uczestnika i przedstawia m. in. dokonania wielu mieszkańców Brwinowa, ich patriotyzm, zaangażowanie w konspirację i walkę oraz pomoc Żydom i uchodźcom z Warszawy po upadku Powstania Warszawskiego. 

Honorowy Obywatel Brwinowa od 2012 r. 

Zmarł 15 marca 2020 r.

Urodził się 23 lutego 1939 r. w Brwinowie, gdzie mieszkał do końca wojny tj. do 1945 r., kiedy to wraz z mamą przeprowadzili się do Gdańska, do odnalezionego po wojnie ojca. W Gdańsku ukończył szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące. W 1959 r. został powołany do wojska. Studia ukończył w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie na Wydziale Rybackim. Następnie podjął pracę w Gdańskim Urzędzie Morskim na stanowisku inspektora ds. rybołówstwa w obwodzie rybackim w Sztutowie. Od 1970 r. jest ponownie mieszkańcem Brwinowa. Kolejno podejmował pracę w Instytucie Zootechniki, w Ministerstwie Rolnictwa, a od 1991 r. w Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w Biurze Prezesa, każdorazowo na samodzielnych stanowiskach. W tym czasie w Monachium uzyskał certyfikat w zakresie prywatyzacji i polityki ekonomicznej. Jego sukcesy zawodowe były nagradzane przez Ministra Rolnictwa, m.in. za pracę nad nowelizacją ustawy o rybactwie śródlądowym. Nigdy nie należał do partii politycznej. 

W latach 80. był członkiem założycielem i działaczem Niezależnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Ministerstwie Rolnictwa. W latach 1989–1990 był członkiem Komitetu Obywatelskiego w Brwinowie. W lipcu 1990 r. został powołany przez Burmistrza Jana Witkowskiego w skład Zespołu Doradczego i uzyskał status społecznego Doradcy Burmistrza. Przez trzy kadencje (lata 1994–1998, 1998–2002 i 2006–2010) był radnym Rady Miasta w Brwinowie, a w latach 1998–2002 z powierzenia Rady Miejskiej był Burmistrzem Miasta i Gminy Brwinów. Jednym z pierwszych jego działań było zapewnienie płynności finansowej gminy i uchronienie jej przed zapaścią finansową. Kontynuował współpracę z zaprzyjaźnioną gminą Ejszyszki na Litwie, wspomagając tamtejszą polską szkołę. Rozpoczął bliską współpracę z UNCEM (Związkiem Gmin Górskich) z Lacio we Włoszech i miastami Borgovelino i Torre Cajetani, co było bardzo istotnym posunięciem w świetle starań Polski o wstąpienie do Unii Europejskiej. W czasie tej kadencji Rada Miejska uchwaliła Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta i Gminy Brwinów, a także rozpoczęło się odrolnianie gruntów gminnych. Z własnych środków gminy zostały zmodernizowane szkoły w Brwinowie – nr 1 i nr 2 – oraz w Żółwinie. To za  jego kadencji rozpoczęto negocjacje zmierzające do zakupu od SGGW terenów, znajdujących się w brwinowskim parku. W tym czasie rozpoczęła się budowa wodociągów i kanalizacji. Za jego kadencji (lata 1998–2002) w ogólnopolskim rankingu małych miast gmina Brwinów dokonała największego skoku rozwojowego, zajmując 9. miejsce wśród 2489 gmin w Polsce. Natomiast w kategorii sukcesu ekonomicznego gmina Brwinów została sklasyfikowana na 5. pozycji w kraju.

Spełniając jedną z obietnic wyborczych w 2002 r., założył lokalny portal informacyjny mieszkańców miasta i gminy Brwinów www.brwinow.com, finansując go z własnych środków. Portal służył przez długie lata jako forum dyskusyjne, także miejsce zbierające artykuły o historii.

Maciej Nowicki był aktywnym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa, był członkiem Komisji Rewizyjnej, a także Sądu Koleżeńskiego.

Honorowy Obywatel od 2017 r.

Zmarł 26 marca 2024 r.

Urodziła się 11 lutego 1938 r. w Brwinowie. Jest wnuczką Stanisława Kowalewskiego, pierwszego w niepodległej Polsce wójta Brwinowa, oraz córką Marii i Jana Prosnaków. W 1911 r. rodzina wprowadziła się do willi „Janina”, gdzie urodziła się Maria i tu mieszka do dziś. Do szkoły podstawowej chodziła w Brwinowie, następnie kontynuowała naukę w Grodzisku Mazowieckim oraz Warszawie, gdzie skończyła Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1958 r. rozpoczęła pracę w gabinecie rękopisów biblioteki UW i tam pracowała przez całe swoje zawodowe życie, nawet po przejściu na emeryturę w 1997 r.

Jest autorką opracowań naukowych oraz licznych artykułów w periodykach fachowych:
- publikacja dotycząca II wojny światowej w serii „Prace Biblioteki Uniwersyteckiej
w Warszawie, Katalog Rękopisów Biblioteki UW w Warszawie”, tom VII,

- II część książki „Henryk Sienkiewicz. Wspomnienie. Drugi pogrzeb Sienkiewicza z Vevey do Warszawy w październiku 1924 roku” – opis powrotu szczątków Henryka Sienkiewicza ze Szwajcarii do Polski i powtórnego, uroczystego pogrzebu.

Przez całe swoje życie gromadziła i opracowywała materiały dotyczące historii Brwinowa
i ludzi z nim związanych. Dotychczas ukazały się trzy prace, do których napisała teksty:

- Album „Brwinów” we współpracy z Zofią Gajewską (staraniem Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, koło w Brwinowie oraz Gminy Brwinów),

- „Cmentarz w Brwinowie” – przewodnik po cmentarzu wydany przez Towarzystwo Opieki nad Zabytkami (wyd. w 2003 r.) jest inwentaryzacją grobów na starym cmentarzu.

- „SILVA RERUM, czyli drobiazgi dawnego Brwinowa dotyczące, z różnych źródeł zebrane. 1406–1914”. Wydane w 2017 r. przez Towarzystwo Opieki nad Zabytkami.

Pisała też artykuły o tematyce historycznej do lokalnej prasy. Jako autorytet wiedzy o historii od lat pomaga wszystkim zainteresowanym i próbującym pisać o historii Brwinowa. Przyjmuje dzieci i młodzież z brwinowskich szkół pragnące zgłębić dzieje regionu. W swoim zabytkowym ogrodzie przyjmuje nie tylko osoby zainteresowane historią, ale też uczestników plenerów malarskich, organizowanych przez Gminny Ośrodek Kultury. Na wielu pracach można podziwiać malowniczą willę „Janina”.

Dzięki pracy pani Marii zostały uporządkowane i częściowo opracowane materiały związane z gminą Brwinów, które przekazała Zofia Gajewska miejscowemu kołu Towarzystwa Opieki nad Zabytkami. Pani Maria spędziła wiele godzin, pracując społecznie nad fachowym posortowaniem materiałów i sporządzeniem spisów. Dzięki niej te niezwykle wartościowe zbiory mogą służyć wszystkim szukającym informacji o Brwinowie. Sama od wielu lat jest członkiem brwinowskiego koła Towarzystwa Opieki nad Zabytkami.

Honorowy Obywatel od 2017 r.

Nestor polskiej etnografii, twórca i właściciel Muzeum Sztuki Ludowej w Otrębusach, emerytowany profesor Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego, przez całe swoje życie związany jest z ziemią brwinowską.

Urodził się 7 września 1932 r. w Mariance, a swoją edukację rozpoczął w szkole podstawowej przy ul. Żwirowej w Brwinowie. Początkowy okres nauki w szkole przypadał na lata wojenne. Wówczas mieszkał już w Otrębusach, skąd codziennie piechotą polnymi drogami pokonywał ponad trzykilometrową trasę. Był również ministrantem w parafialnym kościele pw. św. Floriana w Brwinowie, uczestniczył w popołudniowych zajęciach ministrantury oraz nabożeństwach.

Po ukończeniu szkoły podstawowej w Brwinowie Marian Pokropek rozpoczął naukę
w Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Wstąpił do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerzy, słynnej „Pomarańczarni” z tradycjami Szarych Szeregów. Nie była to pierwsza organizacja harcerska, z którą się zetknął – już w czasie wojny i zaraz po jej zakończeniu, za sprawą swych starszych braci uczestniczył w działalności konspiracyjnej. Na skutek likwidacji Gimnazjum im. Stefana Batorego maturę zdał w warszawskim Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego. Interesował się również turystyką i sportem. Był czynnym kolarzem klubu sportowego CWKS Legia, odnosząc w tej dziedzinie sukcesy, m.in. zdobywając mistrzostwo Warszawy czy stając na podium mistrzostw Polski w Bydgoszczy.

W 1952 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Został studentem Wydziału Historycznego z Sekcją Historii Kultury Materialnej, w skład której wchodziły takie dyscypliny jak archeologia Polski i Słowian, archeologia antyczna i etnografia. Ostatecznie zdecydował się na etnografię. W Zakładzie Etnografii (potem przekształconym w Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej) rozpoczął już w czasie studiów w 1953 r. pracę jako p.o. asystenta. Przeszedł wszystkie szczeble naukowe do profesora zwyczajnego w 1998 r. Profesor jest autorem kilkuset artykułów i prac naukowych dotyczących etnografii Polski rozpatrywanej niejednokrotnie także na tle innych kultur słowiańskich. Przez lata wykonał tysiące fotografii dokumentacyjnych, które stanowią inwentaryzację minionej już kultury ludowej.

Będąc na emeryturze, Profesor nadal pracował naukowo, podróżował, organizował  okolicznościowe wystawy i ich wernisaże, powiększał zbiory i rozbudowywał Muzeum Sztuki Ludowej w Otrębusach (założone w 1996 r.), które było jego prywatną własnością, a zarazem unikalną placówką w skali nie tylko krajowej, ale i europejskiej, o czym świadczą m.in. liczne kontakty Profesora i wystawy organizowane na Ukrainie, Litwie, w Gruzji, Niemczech i we Francji. Wśród bogatych zbiorów znajdują się zabytki współczesnej sztuki ludowej nie tylko z Polski, lecz także z kilku sąsiednich państw m.in. z Litwy i Ukrainy. Muzeum jest wydawcą kilkudziesięciu katalogów i folderów oraz współwydawcą książek m.in. serii trzech bogato ilustrowanych albumów wydanych przez gminę Brwinów: „1050 lat Polski chrześcijańskiej. Od świętego Wojciecha do świętego Jana Pawła II.”, „Ku niepodległości” oraz „Rok polski w sztuce ludowej”. W 2019 r. ukazało się znakomite dzieło Profesora pt. „Etnografia. Materialna kultura ludowa Polski na tle porównawczym”, będące kompendium wiedzy w tej dziedzinie. Jest to monumentalna praca przedstawiająca panoramiczny obraz polskiej kultury ludowej i jej różnorodne dziedziny. Autor prezentuje w niej zagadnienia dotyczące kultury materialnej na tle procesów gospodarczych i społecznych.

W 2022 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego uhonorował profesora Mariana Pokropka Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Medal ten nadawany jest osobom szczególnie wyróżniającym się w dziedzinie twórczości artystycznej, działalności kulturalnej lub ochronie kultury i dziedzictwa narodowego. Profesor otrzymał również Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Zasłużony dla Kultury Polskiej, Odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” oraz wiele innych nagród i odznaczeń. 10 stycznia 2023 r. otrzymał tylu Honorowego Obywatela Gminy Brwinów.

Zmarł 13 stycznia 2023 r.

Pseud. „Przyjaciel”, urodzona w 3 marca 1926 r. w Warszawie na Żoliborzu, tam uczęszczała do szkół i należała do harcerstwa. W czasie II wojny światowej należała do ZWZ, a następnie była łączniczką AK w obwodzie AK „Żywiciel” i brała udział w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie wyszła za mąż za Stanisława Wernera i zamieszkała w Brwinowie. Była czynnym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa: inicjatorką i współorganizatorką wielu imprez kulturalnych, historycznych, literackich oraz turystyczno-krajoznawczych.

Tradycją stały się koncerty muzyki klasycznej w ogrodzie Państwa Wernerów przy ul. Słonecznej. Jako członek Kościoła ewangelicko-reformowanego udzielała pomocy mieszkańcom gminy Brwinów w trudnych latach stanu wojennego. Zawsze interesowała się losem osób będących w potrzebie, wymagających opieki i pomocy, której bezinteresownie udzielała przez wiele lat.

Honorowy Obywatel Brwinowa od 2012 r.

Zmarła 16 listopada 2012 r.

ur. 14.09.1930 roku w Brześciu n. Bugiem. Od 1932 r. jest mieszkanką Brwinowa. Ukończyła liceum ogólnokształcące w Pruszkowie. Studia wyższe odbyła na Politechnice Warszawskiej, zdobywając tytuł inżyniera mechanika. Wieloletni członek i prezes TPB (przez 29 lat była członkiem Zarządu, przez 16 lat prezesem TPB). Wraz z Zarządem TPB doprowadziła do wpisania do rejestru zabytków parku przy zabytkowej Zagrodzie.

W 1996 r. Walne Zgromadzenie TPB przyznało jej tytuł Honorowego Prezesa Stowarzyszenia.

Współpracowała z Radą Narodową Brwinowa oraz Komitetami Osiedlowymi w sprawach m.in. ochrony zabytków (ochrona Parku Miejskiego przed zniszczeniem, gdy SGGW zaplanowało wykonanie tam odwiertów do poboru wody dla planowanych w Grudowie obiektów hodowlanych), ekologii (działania mające na celu niedopuszczenie do budowy w Mosznie elektrociepłowni bez jakichkolwiek urządzeń zabezpieczających okolicznych mieszkańców przed toksycznymi spalinami i pyłami).

Pod koniec lat 80. przewodniczyła komitetowi odbudowy pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego na Rynku w Brwinowie. Jedna z założycieli reaktywowanego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Pełniła funkcję Sekretarza Gminy. Była radną Rady Narodowej (w latach 80. przewodniczyła Komitetowi Kontroli Społecznej przy Radzie Narodowej) oraz Rady Miejskiej w Brwinowie. W porozumieniu z Konserwatorem Przyrody, w ramach działalności TPB, doprowadziła do uznania wielu drzew w Brwinowie za pomniki przyrody. Przewodniczyła w latach 90. Forum Obywatelskiemu przy TPB, które miało za zadanie stworzenie płaszczyzny porozumienia w kwestiach spornych pomiędzy mieszkańcami a władzą lokalną. W porozumieniu z Konserwatorem Zabytków pracowała na rzecz objęcia ochroną konserwatorką szeregu starych domów w Brwinowie.

Honorowy Obywatel Brwinowa od 2008 r. Odznaczenia: Zasłużony Działacz Kultury, Odznaka Złotej Syrenki.

ur. 5.07.1929 r. w Warszawie, mieszkaniec Brwinowa od 1966 r. Jeden z czołowych przedstawicieli ZHP. Po wybuchu powstania warszawskiego wstąpił do Kompanii Batalionu „Bończa” w Zgrupowaniu „Róg”. Następnie żołnierz 28 Dywizji Piechoty 36 pp. Legii Akademickiej. Trafił do więzienia SS na Montelupich w Krakowie, a następnie do obozu pracy w Płaszowie. Po zwolnieniu z Płaszowa przebywał u rodziny w rejonie Tomaszowa Mazowieckiego.

Od 1977 r. współpracował z Hufcem ZHP Brwinów – Podkowa Leśna, m. in. jako kwatermistrz na obozach harcerskich. W latach 90. współdziałał z władzami samorządowymi m.in. jako Przewodniczący Zespołu Mieszkańców do Współpracy z Radą Miejską. Od 1995 r. członek TPB. Organizator wielu wystaw i spotkań z mieszkańcami, autor „Brwinowskich zeszytów historycznych”, „Szpitali Wojennych w Brwinowie 1944-1945" oraz „Harcertwa w Brwinowie 1918-1944". Zbiera i dokumentuje historię harcerstwa brwinowskiego. Honorowy Obywatel Brwinowa od 2008 r.

Odznaczenia: Krzyż Walecznych, Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Partyzancki, Medal Zwycięstwa i Wolności, Medal za Warszawę, złoty medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Odznaka Akcji „Burza”, Odznaka 36 pp. Legii Akademickiej oraz Krzyż za Zasługi dla ZHP z „Rozetą – Mieczami”.

ur. w 1914 roku w Brwinowie, w domu przy ul. Grodziskiej 12 (w którym znajduje się obecnie siedziba Urzędu Gminy Brwinów).
Popularyzator fizyki i techniki; autor ok. 30 audycji radiowych, wydał 8 książek (z cyklu zagadki fizyczne i biblijne).

Teksty jego autorstwa publikowano w „Młodym Techniku”, „Świecie Młodych” i „Podkowiańskim Magazynie Kulturalnym”. Współredaktor ukazującej się w latach 1990–1992 „Gazety Brwinowskiej”. Wieloletni wiceprezes Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa, w którym – w okresie rządów komunistycznych, gdy działalność taka była zabroniona – inicjował imprezy kulturalne, upamiętniające ważne rocznice historyczne. Podczas stanu wojennego pracował w Komitecie Pomocy Bliźniemu przy kościele w Podkowie Leśnej.
Honorowy Obywatel Brwinowa od 1999 r.
Zmarł 24 czerwca 2013 r.

Urodził się 28 czerwca 1949 r. w Łazówku (powiat Sokołów Podlaski). Od 1956 r. mieszka w Brwinowie, gdzie uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 1 i do Liceum Ogólnokształcącego nr 5 (matura 1967 r.).

Jest absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej z roku 1973, gdzie w tym samym roku rozpoczął pracę. W 1979 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie elektrotechnika, w 1991 r. stopień doktora habilitowanego, a w 1998 r. tytuł naukowy profesora. Od 2004 r. pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego.

Był prodziekanem Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej w kadencjach: 1999/2002 i 2002/2005 oraz dziekanem w kadencjach: 2005/2008 i 2008/2012. Obecnie pełni funkcję prorektora ds. rozwoju Politechniki Warszawskiej. Jest autorem lub współautorem ponad 200 publikacji naukowych oraz 4 monografii i 6 podręczników.

Jest członkiem Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk. Pełni funkcję Przewodniczącego Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. Jest przewodniczącym Komitetu Głównego Olimpiady Wiedzy Technicznej dla szkół średnich.

W przełomowym roku przemian 1989 r. był zastępcą przewodniczącego Okręgowej Komisji Wyborczej w wyborach 4 czerwca 1989 roku, a od 18 października 1989 r. przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Brwinowie. Pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Miejskiej I kadencji (w latach 1990–1994).

W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku brał aktywny udział w pracach komitetów rodzicielskich - najpierw w Szkole Podstawowej nr 1, a potem w Szkole Podstawowej nr 2. Dla społeczności Brwinowa dał się poznać jako wieloletni członek zarządu, wiceprezes oraz prezes Brwinowskiego Klubu Sportowego „Naprzód” Brwinów.

Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi RP, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Srebrną oraz Złotą Odznaką NOT.

Jest żonaty, ma dwóch synów, dwie wnuczki i wnuka. Wypoczywa przy dobrej muzyce oraz przy oglądaniu imprez sportowych lub uczestniczeniu w nich.

Honorowy Obywatel od 2017 r.

ur. w 1903 r. w Falęcinie (gm. Kobylin) k. Grójca. Ze szkolnictwem brwinowskim związany od 1938 r. Początkowo pracował na stanowisku nauczyciela w Szkole Podstawowej nr 2, a w latach 1945–1956 był jej kierownikiem. W latach 1956–1967 r. był zastępcą dyrektora Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego w Brwinowie.

W latach 1945–1975 radny Rady Narodowej w Brwinowie. Przyczynił się do powstania Liceum Ogólnokształcącego i rozbudowy budynków szkolnych przy ul.  Żwirowej.
Honorowy Obywatel Brwinowa od 1998 r.

Zmarł 1 listopada 2005 r.

ur. w 1925 roku w gm. Maciejowice, pow. Garwolin w rodzinie inteligenckiej z tradycjami patriotycznymi. W latach 1943–1945 żołnierz Armii Krajowej w „Inspektoracie Zamość”. Porucznik rezerwy, ps. „Cezar”.  Niestrudzony społecznik: działacz Brwinowskiego Klubu Sportowego „Naprzód”, pracował społecznie przy odbudowie Warszawy, był ławnikiem sześciu kadencji, radnym dwóch kadencji, przewodniczącym Oddziału Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej, członkiem Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa, założycielem i prezesem Oddziału Piłsudczyków w Brwinowie. Wspólnie z małżonką Jadwigą optował za nadaniem nazwy ulicy „Armii Krajowej” w Brwinowie oraz przy powstaniu pomnika Armii Krajowej przy ul. Rynek. Honorowy Obywatel Brwinowa od 2007 r.
Odznaczenia: Krzyż Partyzancki, odznaka Akcji „Burza”, Złota Odznaka Armii Krajowej, odznaką za działalność w Związku Piłsudczyków, Złota Odznaka Honorowa za Zasługi dla Warszawy w latach 1941–1945.
Zmarł 22 lipca 2015 r.

ur. w 1918 r. w Dźwiniaczu Dolnym. Związany z Otrębusami od 1970 r., działał społecznie oraz angażował się na rzecz gazyfikacji Otrębus. Radny I kadencji i skarbnik Gminy Brwinów.
Honorowy Obywatel Brwinowa od 1992 r. 

Zmarł w 1994 r.

ur. 22 marca 1963 r. w Warszawie. Z wykształcenia i zamiłowania zawodowo była związana z oświatą. Posiadała wykształcenie wyższe na kierunkach: edukacja wczesnoszkolna, wspomaganie dzieci z problemami rozwojowymi, historia oraz zarządzanie oświatą. Całe swoje życie poświęciła pracy z dziećmi i młodzieżą i dla dzieci i młodzieży, której „znakami rozpoznawczymi” były: kompetencja, pracowitość, wewnętrzne ciepło i wielkie zaangażowanie. Pierwszą pracę podjęła na stanowisku nauczyciela przedszkola, a od 1996 r. pełniła funkcję dyrektora najpierw Szkoły Podstawowej w Otrębusach, następnie Zespołu Szkół w Otrębusach - po zmianach przepisów dot. organizacji szkół w Polsce - ponownie dyrektora Szkoły Podstawowej w Otrębusach.

Zawsze dbała o wysoki poziom jakości pracy szkoły, czego dowodem były coroczne wyniki uczniów na egzaminach zewnętrznych (zawsze wyższe od średniej gminy, powiatu i województwa), liczne nagrody oraz certyfikaty przyznawane szkole. Jej niekwestionowanym sukcesem były działania wspierające budowę nowego skrzydła szkoły oraz budowę przedszkola, co pozwoliło na utworzenie w Otrębusach nowoczesnego kompleksu oświatowego.

Dzięki jej osobistemu zaangażowaniu oraz umiejętności przekazywania pasji nauczycielom szkoła posiada w swoim dorobku następujące certyfikaty: Szkoły Otwartej na Unię Europejką, Bezpiecznej Szkoły, Szkoły z Klasą, Szkoły Łowców Talentów oraz Kreatywnej i Wiarygodnej Szkoły, a także prestiżową „Krajową Odznakę Jakości eTwining”.

Otrzymała Nagrodę Ministra Edukacji Narodowej, szereg Nagród Burmistrza Gminy Brwinów oraz Medal Pamiątkowy PRO MAZOVIA Marszałka Województwa Mazowieckiego za wybitne zasługi oraz całokształt działalności na rzecz województwa mazowieckiego. Jednak najważniejszym osiągnięciem w dorobku zawodowym i uhonorowaniem 20-letniej pracy na stanowisku dyrektora szkoły było przyznanie Urszuli Wojciechowskiej Polskiej Nagrody Jakości w kategorii „Znakomity Przywódca” w X edycji konkursu „Znakomity Przywódca”. 11 listopada 2016 r. nagrodę wręczyli jej na Zamku Królewskim przedstawiciele Prezydenta RP, Premiera RP i Krajowej Izby Gospodarczej.

W środowisku lokalnym Urszula Wojciechowska cieszyła się ogromnym uznaniem współpracując od lat z wieloma instytucjami, podmiotami zewnętrznymi i interesariuszami szkoły, do których m.in. należą: Światowa Federacja Polskich Kombatantów oraz Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość”, „Caritas”, Muzeum DULAG 121 w Pruszkowie, Państwowy Zespół Pieśni i Tańca „Mazowsze”, Gminny Ośrodek Kultury w Brwinowie, Środowiskowy Ośrodek Pomocy Społecznej w Brwinowie, Domy Dziecka, Politechnika Warszawska, Muzeum J. Iwaszkiewicza w Stawisku i Parafia Rzymskokatolicka Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Otrębusach.

Pełniła także funkcje społeczne. Była czterokrotnie wybierana przez mieszkańców Gminy Brwinów na radną Rady Powiatu Pruszkowskiego - w czasie swojej działalności w samorządzie powiatowym - od 2006 r. do maja 2021 r. kiedy to zrzekła się mandatu radnej powiatowej, obejmując stanowisko Zastępcy Wójta Gminy Michałowice - pełniła funkcję kolejno Wiceprzewodniczącej Komisji Inwestycji, Członka Zarządu Powiatu Pruszkowskiego, Przewodniczącej Rady Powiatu Pruszkowskiego, Wiceprzewodniczącej Komisji Edukacji, Kultury, Sportu i Promocji a w obecnej kadencji - Wiceprzewodniczącej Rady Powiatu Pruszkowskiego.

Honorowy Obywatel od 2021 r.

Zmarła 23 października 2021 r.

Pseud. „Trzynastka”, ur. 22.10.1928 r. w Warszawie Prezes Zarządu Obwodu Warszawa Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” i sekretarz Rady do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych działającej przy Kierowniku Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. W chwili wybuchu II wojny światowej przebywał w Milanówku, ale już w listopadzie 1939 r. powrócił do Warszawy, gdzie kontynuował naukę na tajnych kompletach i włączył się w podziemną działalność harcerską. Z powodu aresztowań wśród kolegów z harcerstwa wyjechał do Milanowa, gdzie został łącznikiem w oddziale lokalnej partyzantki. Przebywał tam do jesieni 1944 r.

Z powodu choroby i zagrożenia ze strony wojsk radzieckich nie udało się mu dotrzeć do stolicy, by wziąć udział w Powstaniu Warszawskim. Po powrocie do Warszawy jesienią 1944 r. próbował odnaleźć bliskich. Szukając siostry, dotarł do Stargardu Szczecińskiego. Tam mieszkał przez kilka następnych lat, kontynuując naukę. W szkole poznał nowych kolegów, którzy tak jak on mieli już doświadczenie partyzanckie. Został członkiem grupy Czesława Hołuba – Grupy Młodzieżowej Szczecin podległej organizacji Wolność i Niezawisłość Ruchu Oporu Armii Krajowej i działał pod pseudonimem „Trzynastka”.

W 1946 r. grupę rozpracowano, a jej członków skazano na wieloletnie więzienie. Jemu udało się uciec. Ujawnił się w czasie pierwszej amnestii w 1947 r. Wrócił do Warszawy, gdzie mieszkał do emerytury. W 1996 r. zdecydował się z żoną przenieść do Brwinowa. W 1990 r. został członkiem powstającego Stowarzyszenia Kombatanckiego Wolność i Niezawisłość. Obecnie pełni w nim funkcję Prezesa Zarządu Obwodu Warszawa oraz Sekretarza Rady do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych działającej przy Kierowniku Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Posiada stopień majora.

Waldemar Kruszyński prowadzi bardzo szeroką działalność na rzecz utrwalania pamięci o Żołnierzach Wyklętych, członkach niepodległościowego podziemia, którzy przez komunistyczne władze PRL zostali „wyklęci” i wyrzuceni poza margines społeczeństwa. Wspiera środowiska kombatanckie nie tylko w Polsce, ale także na Litwie, Ukrainie i Białorusi. W trosce o to, aby pamięć o żołnierzach AK i WiN nie zaginęła, wyszedł z inicjatywą włączenia do działalności środowiska kombatanckiego młodzieży szkolnej. Podejmując współpracę z brwinowskimi szkołami był organizatorem rajdu „Śladami II Konspiracji”, podczas którego młodzież szkolna miała możliwość poznania żyjących uczestników tamtych wydarzeń. Waldemar Kruszyński organizuje także spotkania młodzieży z pracownikami IPN-u i kombatantami, dzięki czemu historia ma dla młodych ludzi inny wymiar, staje się bliższą i bardziej zrozumiałą. W każdym roku szkolnym uczniowie wyróżniający się nauce i działalności społecznej są nagradzani książkami przekazanymi szkołom przez Waldemara Kruszyńskiego. Z jego inicjatywy tradycją stało się uczestnictwo brwinowskich uczniów w obchodach centralnych w Warszawie przy Grobie Nieznanego Żołnierza – Dnia Żołnierzy Wyklętych. Dzięki takim działaniom szkoły z Brwinowa są zauważane i cenione.

W 2011 r. Waldemar Kruszyński był inicjatorem i organizatorem akcji „Gwiazdka 2011 Lwów”. Przy wspólnym zaangażowaniu szkół z terenu gminy Brwinów, Warszawy i Wołomina oraz współudziale Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych zorganizował wspólny wyjazd do Lwowa. Celem akcji była pomoc Polakom w trudnej sytuacji życiowej mieszkającym we Lwowie i okolicach. W akcji udział wzięli nauczyciele, uczniowie, dyrektorzy szkół oraz kombatanci. Do najbardziej potrzebujących trafiło 120 paczek żywnościowych oraz pieniądze zebrane podczas akcji w szkołach. W roku 2012 r. planowane jest przeprowadzenia podobnych działań.

Waldemar Kruszyński stał się bohaterem etiudy filmowej, która zdobyła pierwsze miejsce w kategorii filmów szkół ponadgimnazjalnych oraz nagrodę publiczności, w głoszonym przez Muzeum Historii Polski projekcie „Rówieśnicy”. Konkurs polegał na opisaniu historii życia rówieśników – osób nastoletnich, walczących o niepodległość i suwerenność państwa, buntujących się przeciwko rzeczywistości lub biorących udział w niezależnej działalności kulturalnej, w latach 1945–1989 r. Młodzież po licznych wizytach w IPN wybrała do swojego projektu Waldemara Kruszyńskiego. W etiudzie przygotowanej przez młodzież warszawskiego Liceum im. Konopczyńskiego przeplatają się fragmenty życia bohatera z okresu konspiracji oraz teraźniejszości. Jedną ze współtwórczyń filmu jest mieszkanka Brwinowa Patrycja Szlifirska. Kolejną inicjatywą w 2012 r. była organizacja rajdu po Podhalu szlakiem oddziału partyzanckiego „Błyskawica”. Młodzież szkolna z Brwinowa wraz z nauczycielami i kombatantami wzięła udział w „Lekcji historii na żywo” odwiedzając miejsca związane z historią oddziału. Waldemar Kruszyński bardzo angażuje się na rzecz współpracy z młodzieżą oraz szkołami z Brwinowa. Z jego inicjatywy tradycją stało się uczestnictwo brwinowskich uczniów w uroczystościach upamiętniających Żołnierzy Wyklętych. Dzięki niemu młodzież poznaje historię. Kombatanci stają się dla niej wzorem do naśladowania i pokazują, że patriotyzm nie jest pustym słowem.

Honorowy Obywatel Brwinowa od 2012 r.

ur. 05 czerwca 1935 r.,  mistrz choreografii, artysta, tancerz i pedagog. Przez ponad pół wieku związany z Państwowym Zespołem Ludowym Pieśni i Tańca „Mazowsze” im. Tadeusza Sygietyńskiego.
W 1952 r. został członkiem zespołu „Skolimów”.

W 1957 r. ukończył Szkołę Baletową w Warszawie i rozpoczął pracę jako tancerz – solista w Państwowym Zespole Ludowym Pieśni i Tańca „Mazowsze” im. Tadeusza Sygietyńskiego. Wieloletni choreograf i kierownik baletu w „Mazowszu”. Twórca choreografii ponad 30 tańców narodowych i regionalnych. W 1981 r. rezygnuje z kariery scenicznej i poświęca się bez reszty choreografii i działalności pedagogicznej. Swoją wiedzę i doświadczenie przekazuje młodszym kolegom i artystom, pełniąc funkcję kierownika baletu, a także zastępcy dyrektora ds. artystycznych „Mazowsza”.
W tym czasie powstają kolejne opracowania choreograficzne. Efekty pracy twórczej Maestro Zapały to także działalność na rzecz dziecięcych zespołów amatorskich: „Gawędy” i Varsowii” - której jest współzałożycielem; oraz polskich i międzynarodowych konkursów zespołów tanecznych. Honorowy Obywatel Brwinowa od 2009 r.
Odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Zasłużony Działacz Kultury, statuetka „Prometeusz”.

Zmarł 10 września 2020 r.

Pseud. „Jasny”, ur. 17.01.1924 r. w Kłudzienku. Prezes Środowiska Armii Krajowej „Bąk” ŚZŻAK w Brwinowie, inicjator założenia w gminie Brwinów Towarzystwa Przyjaciół Armii Krajowej (TPAK), posiada stopień kapitana. Jako kilkunastoletni chłopiec w 1935 r. wziął udział w uroczystościach pogrzebowych marszałka Józefa Piłsudskiego. Uczęszczał do szkoły powszechnej, gimnazjum oraz liceum ogrodniczego. Tę ostatnią szkołę rozpoczynał trzy razy – w związku z pobytem w Majdanku w 1943 r. oraz w wojsku w 1946 r. Świadectwo maturalne otrzymał 6 czerwca 1948 r. Podczas II wojny światowej był członkiem grupy podoficerskiej do zadań partyzanckich i dywersyjnych w Wydzielonym Rejonie B Konfederacji Narodu, która działała na terenie Brwinowa, Podkowy Leśnej i Milanówka. Po wybuchu Powstania Warszawskiego, w nocy z 1 na 2 sierpnia 1944 r. wziął udział w koncentracji sił w Lasach Młochowskich.

Pan Zdzisław Krawczyk był osobą szczególnie zasłużoną dla gminy Brwinów, wspierającą inicjatywy gminne oraz inicjującą włączającą się w działania na rzecz pamięci o Armii Krajowej. Działalność w organizacjach kombatanckich rozpoczął w latach 90. W dniu 2 lutego 1993 r. otrzymał legitymację Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, która ujawniła jego przynależność do AK, i włączył się aktywnie w działalność Środowiska „Bąk”. W maju 1993 r. w stopniu porucznika Wojska Polskiego uczestniczył w poświęceniu sztandaru AK Ośrodka „Bąk” Brwinów i przekazaniu go kombatantom z pocztu sztandarowego AK. W 2005 r., w rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości nastąpiło przekazanie szkole historycznego sztandaru AK i nadanie Gimnazjum nr 2 imienia Żołnierzy Armii Krajowej. Po tych uroczystościach zrodziła się inicjatywa utworzenia Towarzystwa Przyjaciół Armii Krajowej, które miałoby na celu przekazanie idei AK młodemu pokoleniu.

Kpt. Zdzisław Krawczyk był inicjatorem powstania szkolnych kół TPAK w Brwinowie, których powołanie nastąpiło w kwietniu 2007 r. Od momentu powstania kół TPAK ściśle współpracuje ze szkołami uczestnicząc w spotkaniach dotyczących bieżącej działalności kół. Miał również istotny udział w tworzeniu ich struktur organizacyjnych poprzez opracowanie statutu. Dzięki współpracy z Zarządem Głównym TPAK kpt. Zdzisław Krawczyk zadbał o wyrobienie dla członków kół legitymacji członkowskich TPAK oraz na bieżąco zaopatruje koła we wszelkie emblematy organizacyjne: opaski i znaczki. Od wielu lat aktywnie propaguje ideę działalności TPAK w szkołach poprzez cykliczne spotkania z młodzieżą i rodzicami. Nieocenionym efektem tych spotkań jest pogłębianie wiedzy historycznej uczniów z zakresu działalności Polskiego Państwa Podziemnego na terenie gminy Brwinów oraz wstępowanie młodzieży w szeregi członków TPAK. Ponadto młodzież miała okazję do wielu spotkań z kombatantami Armii Krajowej, którzy opowiadali o swojej konspiracyjnej działalności. Jednym z pomysłów na poznanie historii były organizowane wycieczki na brwinowski cmentarz, podczas których uczniowie mogli poznać miejsca pochówku i historie osób walczących na terenie Brwinowa w czasie II wojny światowej. We współpracy z kpt. Zdzisławem Krawczykiem koła TPAK aktywnie uczestniczą w obchodach świąt państwowych i lokalnych organizowanych na terenie gminy Brwinów. Działalność
kpt. Zdzisława Krawczyka została doceniona przez władze brwinowskiego LO i społeczność uczniowską, czego rezultatem było przyznanie mu Odznaki Honorowej ,,Przyjaciel Szkoły”, jako wyraz podziękowania za jego wieloletnią pracę na rzecz propagowania historii i patriotyzmu wśród uczniów. Zdzisław Krawczyk jest także pomysłodawcą i współtwórcą tablicy znajdującej się przy wejściu do parku miejskiego, ilustrującej przebieg bitwy pod Brwinowem, która została stoczona 12 września 1939 r.

Honorowy Obywatel Brwinowa od 2012 r.

Zmarł 15 marca 2014 r.

ur. w 1941 r., w latach 1987–1997 wicekurator oświaty. Na początku lat 90. przyczynił się do wybudowania nowego budynku LO w Brwinowie.
Honorowy Obywatel Brwinowa od 1994 r. 

Zmarł w grudniu 2021 r.

ur. w 1927 r. w Warszawie. Niemal przez całe swoje życie związana była z Brwinowem. Przez wiele lat przewodniczyła brwinowskiemu kołu Towarzystwa Opieki nad Zabytkami. Jest członkiem Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa i wybitnym znawcą historii miasta.

Jest współautorką książek „Cmentarz w Brwinowie” oraz albumu „Brwinów”, a zgromadzone przez nią archiwum brwinowskiego koła TOnZ służy wszystkim zainteresowanym historią miasta. Posiada prawo do noszenia odznaki 36 pp Legii Akademickiej.

Jako przewodnicząca koła TOnZ ocaliła od zapomnienia niejeden pomnik i ślad brwinowskiej przeszłości. Była inicjatorką odnowienia kaplicy Marylskich na brwinowskim cmentarzu. Jest Honorowym Obywatelem Brwinowa od 2005 r. Otrzymała liczne odznaczenia: srebrny i złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy, dwukrotnie Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury, Złotą Honorową Odznakę PTTK, Złotą Odznakę Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, Złotą Odznakę za Opiekę nad Zabytkami, Odznakę Weterana Walk za Niepodległość, Odznakę Pamiątkową Akcji „Burza”, Rozetę za Zasługi dla ZHP.

23 grudnia 2013 r. decyzją Prezydenta RP została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za bohaterską postawę i niezwykłą odwagę wykazaną w ratowaniu życia Żydom podczas II wojny światowej oraz wybitne zasługi w obronie godności człowieczeństwa i praw ludzkich.

Zmarła 8 lipca 2022 r.

Rada Miejska w Brwinowie podjęła w dniu 30 sierpnia 1991 r. uchwałę o przyznaniu honorowego obywatelstwa gminy Brwinów uczestnikom bitwy pod Brwinowem w dniu 12 września 1939 r. Otrzymali je: Henryk Chełmiński, Janusz Ganicz, Andrzej Kanclerz, Czesław Kaznowski, Paweł Mojsa, Zdzisław Nazarewski, Włodzimierz Panas, Jan Panfil, Jan Pawlak, Stanisław Pątkowski, Konstanty Pędzikowski, Jerzy Szymczak, Szczepan Teodorczyk, Czesław Zagórski, Ryszard Zysek, Franciszek Gajowniczek, Feliks Kalicki, Mieczysław Konopiński, Jan Łuczak, Teodor Sławiński i Stanisław Woźniak.